ayrılığı birde benden dinleyin

İlk zamanlar boşa çırpınır kabul edemez olursun, yediremezsin ayrılığı. Dönecek diye beklersin eminsin ya kendinden (benim gibisini bulamaz). Telefonun bile uzağındadır ( ne de olsa arayacak). Arar tabi ama o değil, telefonun apansız çalar koşarak gidersin veeee hayal kırıklığı...

Zaman yavaş yavaş geçer. Bir bakmışsın buyuk bir öz güvenle bıraktığın telefonun elinden düşmez olmuş. Önce kendine sinirlenirsin sonra herkese çatmaya başlarsın. "

Artık çareler çaresiz gelmeye başlar iyice yorgun düşersin hasta gibi hissedersin kendini her gun, yorganın yastığın en yakın şahidin olur ağlamalarına. Bilirsin kabullenirsin ya da etrafına öyle davranır kendini yiyip bitirirsin...

Öyle bir ayrılıktır ki o bütün gitmeler anlamsızlaşır. Sen bile aynaya baktığında güzel gelmezsin kendine. Artık sahte gülmeler vardır dudaklarında, eee her gun de ağlanmaz ki! çekinirsin ağlamaktan. İçine akar gider göz yaşların. Düğüm düğüm olmuş boğazın.

Hoş geldin AYRILIK. Ne zormuş seni taşımak! Hangimiz güçlüysek o galip gelecek bu savaştan. Hoş geldin AYRILIK. HOŞGELDİN kahkahalarımın esas katili, dunumun sebebi bugünümün pişmanlığı yarınımın gaddar sahibi...