Allah a sığındım ben zor zamanlarımda. Bildim ki beni benden daha iyi tanır beni en iyi o bilir. Beni çaresiz bırakmaz. Sabahlara kadar yalvardığım oldu bazen, uykumu kaçıranlara inat uykusuzluğumla dualara sığındım.
Mutlu zamanlarımda unuttuğum olmuştu el açmayı. Belki de gerek görmedim mutluydum zaten. Yanlış! Mutluyken de şükretmeli insan etrafında sevenleri olduğu için önüne o kadar aç varken bir tasta olsa yemek geldiği için. Sakat olmadığın için ve bir çok şey için. Hayatımdaki artıları yazdım. Eksileri de bilemedim artılarımın fazla geleceğini. Meğer hazinem varmış benim olduğu için bakmamışım.
Benim duaya üşendiğim de oldu. Tövbe haşa! Çünkü duamın içinde acı öfke hüzün yoktu. Kısa sürerdi. Taşlar yerli yerindeydi ne için dua edebilirdim ki?
O yüzden biz çiğ süt emmiş yaratıklarız. Ne zaman işimiz düşse o zaman çareler arar o zaman el açarız. Şimdi mi ne oldu? Benim unuttuğum zamanlara inat beni unutmamış. ( Allah affedendir, bağışlayandır, gönlü zengindir.)
Kim inkar edebilir seni varlığını? Benim imdat çığlıklarıma kulak tıkamayan rabbim mucize yanında sönük kalır...
Ne istersen yaratandan iste. O sana en iyi merhemi bilir. En iyi çareyi verir. Açılmayan kapılara anahtar olur. O isterse imkansızı bile önüne serer. O isterse butun dağlar yok olur.
Mutsuzsan duayı mutluysan şükrü düşürme dilinden. Fani dünyada biter bir gün. Cebinde trilyonların varken aç kalırsın ahirette ya da beş kuruşun yokken zengin oluverirsin. Ne dilersen en hayırlısını dile ama Allah'tan dile er ya da geç sahip olursun. Olamazsan da uzulme Allah kullarını yarım bırakmaz demek ki daha da iyisini verecek BEKLE...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder