beyazı siyah yaparsanız gündüzünüz karanlık olur...

Düşündüm de ben senden geçemeyince kendimden geçmişim ve çok kızdım kendime. Önce kendi için yaşamalı insan, geçmişinden ders çıkarmalı, düştüğü yanlışlara tekrar düşmemeli. Eğer ki orası uçurumsa bile bile atlamak ahmaklık... Yaşadıklarımı önüme dizdim. Bazıları beş para etmedi çöpe attım. Hatta aslında çöpe o kadar anı attım ki elimde kuru sevgim kaldı sonra mı? O kadar eksilerin içinde sevginin yeri kalmadı, sevgi yaşananlara yakışmadı onu da sevgisizliğin içine attım. Ayağa kalkıyormuşum meğer ben. Yüklerim hafiflemiş hafiflemişte ben kaldıramam sanıp hiç yeltenmemişim bile.

Kimse dört dörtlük değil. Senin dört üçlüğün yeter sandım. Hayır yetmez. Yanık resimlerde kalmam ben kalamam. Eski sayfaları karıştırmanın lüzumu da yokmuş. Bak ölmedin ölmedim. Demek sensiz de yaşanıyormuş bensizde gulunuyormuş ve ben bunu çoktan öğrenmişim.Sevgi tek başına anlam kayması yapıyormuş.

Şimdi içimde tarifsiz bir huzur! Parçaları birleştirdim ve hakkın bitmiş bende. Hakkında hayırlısı olsun...