Eminim uyuyorsun

...
Eminim uyuyorsun şuan



Bir film izledim bizi anlatan
İçimde düğümlendi yaşlarım ağlayamadım, "annem" vardı
Kendinden çok düşünmek sevginin ta kendisiydi
Ne kadar üzmüştüm onu içimin yarısını anlatırken
Gittin gideli mutlu gözükmek yeni görevim

O an beni sevmediğini tekrar anladım. ( hic kendinden cok dusunmedin)
Yutkundum sessizce.
Bütün çabalarıma rağmen davetsiz gelen kirpiklerimdeki ıslaklığı temizledim.
                                               (artık yanaklarımdan süzülmesine izin vermiyorum)
Belki de her zamankinden daha yüksek sesle
Haydi dedim kalk bir sigara içelim
Annem sigarayı ben ise kendimi yaktim


İyi geceler...

Şehitin şahidi Türkiye

          Şehitler ölmez vatan bölünmez. Haber okusam bir türlü okumasam bir türlü. Aniden atılan bir bomba her evin içinde patlıyor sanki. Ağlayan annelerin, kadınların, çocukların sesi kulağımda. Kimi bizi korurken şehit kimi habersiz gezerken kimi eşine giderken kimi okuldan gelirken. Zamanı yok yeri yok... Gencecik çocuklar ölüyor Türkiye!


          Unutulur elbet şehidin ismi, cismi, yaşı, yaşamı. Adı şehit kalır sadece ve hergün bir yenisi daha yanına gömülür. Hepimiz soğukkalıyız. Çünkü bizim evimize HENÜZ ates düşmedi.Ayaklanmıyoruz. Sadece birbirimizden görüp paylaşımlar yapıyoruz. Birliğimiz beraberliğimiz gezi parkında kaldı. Askerlerimizi polislerimizi sivillerimizi televizyonda verilen Dağ filmi ile Fetih1453 ile Nefes ile anıyoruz. 


           Ya ölen senin canın olsaydı vatan sağolsun diyebilcekmiydi dudakların. Düşün ki yemeğe beklediğin oğlun gelemedi.Düşün ki polis askerdi eşin sabahın ayazı haberi geldi. Merak ediyorum o evden bir daha kahkaha sesleri duyulur mu?


           Allah rahmet eylesin. Allah kalanlara can sağlığı,akıl sağlığı,sabır versin.

Bazen kırmızı olurdu gözleri

Kıpkırmızı gözleri vardı
Bazen ateşten daha sıcak daha yakıcı
bazen...
Aralarına karlar karışmış saçları vardı uzun uzun uğraşırdı onlarla
Bazen daha huzurlu bazen daha cennet
bazen...
Çokta uzun sayılmazdı ama dev aynaları vardı ( ahhhh birde benim gözümle baksaydı)
Bazen avuçlarımda bazen uzağımda
bazen...
Kendine has konuşması vardı hala dün gibi söyledikleri
Bazen kulağımda bazen uykularımda
bazen...
Hiç arkasına bakmadan afilli gidişleri de vardı kapıyı çalıp ben geldim deyişleri de
Ben de hep o vardı aslında
Bazen en güzel anımda bazen haykırışlarımda
bazen...
bazen...
bazen...
                                                       

                                                   

Dilerim yalnızlığın kalabalıkta olsun

Beni başka hayatlarla mutlu olmak zorunda bıraktığın için
Gülmeyi cebine koyup ağlamayı bende unuttuğun için
En çaresiz anımda saçıma atılan her makas için
Yüzümdeki çizgiler, uykusuz geçen her gece, insanlara güvensizliğim, gözlerimdeki donukluk, kalbimdeki yara, avuçlarımdaki çaresizlik ... için
Senden bugün bir daha nefret ettim sevgilim...



                                             (Hiç mi iyi bir şey yapmadin.Elbette yaptın. Gittiğin iyi oldu)

Evvel zaman içinde bir bugün varmış

Hiç aklımda yokken çıktın karşıma
Denizi daha mavi güneşi daha sıcaktı gözlerinin
İçimde kuvvetli bir rüzgar var sanki saçlarım uçuşuyor yüzümü kapatırcasına ve ben sana bakıyorum
Dahada derinleşiyor sukütun
Fısıldıyor dudakların hiç kıpırdamadan
Konuşmadan anlaşabilmek değilmiydi zaten aşk?


Başardın o günden sonra rüzgar aşk getirmedi velakin kırıntıları götürdü
Geceleri,şarkıları,kokunu,resmini...
Ya var ol hayatimda ya da yok ol
Böyle olunca masal tadında kalıyorsun
Bir varmış bir yokmuş diye başlıyor cümleler ama yazık ki onlar ermiş muradına diye bitmiyor.

Ayağımın altı doğuştan cennet -yine iyisin-

Vücudumun en üst köşesinde taht kurmuştun oysaki
Önce başımın üzerinden gözlerime düştün her damla gözyaşımda attim seni
Aklım zaten hiç bir zaman kabul etmemişti dinlemesemde
Dudaklarima indin usulca ne yazık sevgi dolu sözlerimin tükendiği yerdeydim ve düştün
Sonra kalbim vardı defalarca kırdığın sana kapısını bile açmadı bu defa, misafir olduğunu bile bile kirletmek istemedi küçücük odasını
Ellerime geldin biraz sevdim tabi insan sevmez mi? Özlemişim. Öyle ya insan sevdiği yemeğin kırıntısını bile bırakmaz.
Damarlarımda sen dolaşırken kafamın içinde bir uğultu geldi öncelerden. Hani film şeridi gibi geçer ya hayatın gözlerinden.
Başımın üzerinden ellerime kadar getiren o uğultu ellerimin çözülmesine sebepti ve bıraktım
Anlayacağın büyük depremdin bende.Hani biz olmuştuk ya sözüm ona enkaz altında kalan bir ben oldum
Ben oradan sensiz çıktım...
Artık sen layık olduğun yerde ayaklarımın altındasın.

                                                           

                                                          (benim ayağımın altı da cennet hadi yine iyisin)

Her bitiş bir başlangıçsa ben başladım bitirmeye

Her bitiş bir başlangıçtır demis yasayan
Yaşadıkta kim daha güçlüydü zamandan.
Yahut kim verebilirdi narkozu bu derece, artık hissetmiyorum mesela
Yavaş yavaş beynimde donuyor cümlelerim, gideceği adres şaşmış ve ben ondan şaşkın
En güçlü ilacı aldı vücudumun her noktası zaman sen nelere kadirsin...


Hiç bir ölmek bu kadar tatlı olmamıstı
Elimde köpüklü kahvem her gün öldüğünü görüyorum ama canım yosun bağlamış zerre yanmıyor.
Küllerini süpürüyorum bir boşluğa tekrar doğmayasın diye
Bütün suç aletlerini kaldırdım ortadan ve sen ölüyorsun toprak atmak bile gelmiyor içimden yalanı sevmem bilirsin
İkimizden biri hep fazlaydı sanırım koca dünyaya birlikte sığamadık
Bugüne kadar ben öldüm hergün
Bakalım kimde kefen daha afilli duracak
Şimdi sıra sende ben geri döndüm. ( benim yaşamam için senin bende ölmen lazımdı)