Şehitin şahidi Türkiye

          Şehitler ölmez vatan bölünmez. Haber okusam bir türlü okumasam bir türlü. Aniden atılan bir bomba her evin içinde patlıyor sanki. Ağlayan annelerin, kadınların, çocukların sesi kulağımda. Kimi bizi korurken şehit kimi habersiz gezerken kimi eşine giderken kimi okuldan gelirken. Zamanı yok yeri yok... Gencecik çocuklar ölüyor Türkiye!


          Unutulur elbet şehidin ismi, cismi, yaşı, yaşamı. Adı şehit kalır sadece ve hergün bir yenisi daha yanına gömülür. Hepimiz soğukkalıyız. Çünkü bizim evimize HENÜZ ates düşmedi.Ayaklanmıyoruz. Sadece birbirimizden görüp paylaşımlar yapıyoruz. Birliğimiz beraberliğimiz gezi parkında kaldı. Askerlerimizi polislerimizi sivillerimizi televizyonda verilen Dağ filmi ile Fetih1453 ile Nefes ile anıyoruz. 


           Ya ölen senin canın olsaydı vatan sağolsun diyebilcekmiydi dudakların. Düşün ki yemeğe beklediğin oğlun gelemedi.Düşün ki polis askerdi eşin sabahın ayazı haberi geldi. Merak ediyorum o evden bir daha kahkaha sesleri duyulur mu?


           Allah rahmet eylesin. Allah kalanlara can sağlığı,akıl sağlığı,sabır versin.