SUSMAK BAZEN VAZGEÇİŞİ ANLATIR. Sen sustun. Ben sustum. Ellerim sustu. Gözlerim sustu. Sanki bir anda tüm dünya da bana sustu.
Bir şeyler anlatmak istedim bazı zamanlar. İçi suskun, yüreğim suskun... Sesim çıkmadı bir türlü. Boğazımda değişik bir acı oluşmaya başladı.( cümlelerimi yuttuğum için olabilir) Yorgun muyduk o kadar bir savaşa daha dayanamaz mıydık bilmiyorum. Sustuğum için pişmanım. Her şeye cevabı olan ben cevapsızlıkla sınandım.
Doğru mu yapıyoruz peki içimizde fırtınalar koparken durgun su gibi davranmakla? HAYIR. Söylemeliydik belkide son kalanları. Tokat gibi vurmalıydı yüzümüze laf kırıntıları. Aşabilirdik belki de gitme diyebilseydik eğer şans verirdi hayat bize. Ağlamazdık her aşık gördüğümüzde. Yağmura karışmazdı söz yaşlarımız. Yalnızlık acıtmazdı canımızı bir konuşabilseydik eğer. Pişmanım konuşmadığıma değil sustuğuma. Konuşmasam istemediğim için derdim ama susmak ağır geldi taşıyamadım.BÜTÜN SUSANLARA...
