Gunce

Zaman avuclarimizin arasindan kayip giderken nasil da gormezden geliyoruz ölümsüzmüşüz gibi. Anin mutlulugunu yasayamiyoruz cogu zaman. Kiymetlerimizi bir hic ugruna dagitiyoruz. Onemsemiyoruz asklari eskisi gibi sanki tekrar yasanacaklar. Vazgecmeyi ogreniyor sahiplenmeyi bir turlu beceremiyoruz. Olsa da olmasa da tasinmiyor kalbinde yillarca. Korkuyla yasayip korkuyla oluyoruz ne garip... Hayat akip gidiyor ve biz goremiyoruz.