Öne Çıkan Yayın

Büyüttüm... Şimdilerde koskoca bir delikanlısın yüreğimde...

Ben yeterince sevdim seni yillar rağmen. Kimsenin ulaşamayacağı yere kaldırdım mazimi.Dokunmaya kıyamadıklarımla sevdim. Sadece uyumad...

21 Mart 2016 Pazartesi

Ne vakit sen olsam




Ne cikmaz yollardan gelirdim sana bilsen. Ne yagmurlarda islanir ne karlarda donardim. Icimde hapsolmus bir atessin. Hergun dumanlari tuten hergun yakan. Yakan sen yanan ben. Sikayet etmem sana sikayetim kendimedir. Yedigim yemek ictigim su gibisin. Hergun cok vakit tatmadan olmaz. En guzel siirlerimin en kotu sahibisin. Ne vakit sen olsam yine kendimi seviyorum...

Yol ver gitsin




Insanlar arkasinda duramayacagi seyin onune de gecememeli. Oyle uzaktan seyretmeli. Hakli haksiz kendi basarisi sonucta.


Hep vazo atarlar filmlerde tamir edince eskisi gibi olur mu diye bir de slogan. Ama bazen caba gostermek yilmamak belki vazoyu tamir etmez ama cope atmasina engel olabilir. Cunku copten artik geriye donmez hic birsey...


Sizi sevenler sizin sevdiklerinizden daha iyi gelecektir yaralariniza. Iyilesmek yoksa sonunda bosunadir butun vaadler beklemeler. Mutlu olmayi bilmeyenlere yol gostermek saygidandir.

17 Mart 2016 Perşembe

Kahraman olmak isteyen kim




Dusunsene sevdigim ben artik yokum. Arkamda bitmeyen cumleler, yasanacak seyler kalmis. Dusunsene o kadar hesaplar yapmissin ve elinde patlamis. Aglamak zor gelmis ve onu da gulerek atlatmissin. Ne aci ilerisini goremeden bugunden kacmak.


Nasil da dunyayi sahiplenmisiz sanki herkes gidici bir tek biz kaliciyiz. Belki aksam planini yaparken yetisemeyeceksin ilk defa. Belki son kez sarilamayacaksin kokunu alamayacaksin sevdiklerinin. Belki tekrar gordugunde sesini duyuramayacak kadar uzak olacaksin herkese. Ne zaman hayati olumsuz kildik biz. Hesaplarla yasamak ne zamandan beri oyun gibi gelmeye basladi.


Hangimiz olduk hangimiz yasiyoruz. Sonunu dusunen kahraman olamaz ya ben hirsimin esiri olmusum. Dusuncelerimde bogulup sonunu gormusum. Uc bes gun icin KAHRAMAN OLMAK ISTEYEN KIM?

Kisa gunun kârı




Bir tek sebebi var sesli yalnizligin o da ben. Ciglik cigliga yalnizim yine bugun. Etrafimda buyuk bir kalabalik. Herkes mutlu herkes sevecen herkes kucak acmis ve ben yine gitmis yalnizliga sariliyorum. Icimde tarifi olmayan bosluk ve ben nasil dolacak bilemiyorum...


Gulunecek zaman mi bugun hakikaten. Ayriligin ertesi bahar kisa donmus, disarisi alabildigine soguk, ben soguk, o soguk ... Kocaman bir kalp var onumde tek yolum. Kalan yollar cikmaz.Beni degil aydinliga sabaha cikarmaz.


Sevgi paylasilinca guzellesirmis. Tipki tek olan ekmegin yarisini olmayana vermek gibi ve o ekmegin tadi zengin olsan da unutulmaz. Sana uzatilan bir el imdadina karsilik Allah in sana bahsettigi lutuftur o eller opulesidir ve bildigim tek bir sey var o kalp sevilmelidir.

6 Mart 2016 Pazar

Yazilacak okadar sey varken yazilamamasi...





Hangi yuzle karsimdasin demek vardi simdi haykirirca. Hesap soracagim gunlerde gelecek elbet ozaman verdiklerimi, zamanimi geri isteyecegim.Ben oylesine seninle doluyum ki her animdan ozur dileyeceksin bir gun.

 Yazmasi zor soylemesem gonul razi degil. Istedigim yer farkli oldugum yer bambaska. Simsicak yatak varken rahatligi unutup koltukta sirf zaman gecsin diye uyumak icin uyuyor gibiyim. Ruyalarin ne onemi vardir uyurken bile rahat degilsen.

Hani kitap daha bitmemisti. Okuyacak cok sayfa vardi. Henuz yarisindayken yazilari silik cikmis kitap gibisin. Yani sonu bastan verilmis bir kitap sonucta sonunu bildiginiz bir kitap ne kadar cekici gelebilir insana. Sonunu siz degistirebilirmisiniz okurken. Cevabiniz hayirsa size en guzel gelen cumleleri okuyun ve kitabi kapatin. Emin olun devamini siz daha guzel yazacaksiniz...

5 Mart 2016 Cumartesi

Gunce





Zaman avuclarimizin arasindan kayip giderken nasil da gormezden geliyoruz ölümsüzmüşüz gibi. Anin mutlulugunu yasayamiyoruz cogu zaman. Kiymetlerimizi bir hic ugruna dagitiyoruz. Onemsemiyoruz asklari eskisi gibi sanki tekrar yasanacaklar. Vazgecmeyi ogreniyor sahiplenmeyi bir turlu beceremiyoruz. Olsa da olmasa da tasinmiyor kalbinde yillarca. Korkuyla yasayip korkuyla oluyoruz ne garip... Hayat akip gidiyor ve biz goremiyoruz.