Gelişi-güzel aşk

Ne vakit gelsen cenaze kalkıyor yüreğimden.
İçimde ölen birşey var belli belirsiz adı yok, tarifi yok.
Bazen can çekişiyor gibi bazen çoktan ölmüşte ben farketmemişim
Upuzun bir gece bekliyor beni.
Gelişi-güzel gidişi ondan afilli.
Gelsen diyorum bazen sonra ani vazgeçiyorum
Gitsen diyorum çok uzaklara bulamayacağım bir yerlede saklasan kendini benden.
Seni bulma düşüncesi bile yeter geliyor çünkü.
Bu vakit gelsen bir daha gitmesen
Ya da ne bileyim ne vakit gelsen de beni benden etmesen...

Şimdilerde bozuk para gibiyim.Sesi var ederi yok...

       Öyle güzel güldün ki bana dayanamadım sevdim. Gençtim bilemedim ne kadar seversem o kadar mutlu olursun sandım.Haketmedin ya neyse. Sen hep kendini sevdin ben de seni.

      Öyle güzel gittin ki dayanamadim bekledim. Belki de gelmeyecektin. Ama sen sevmiyosun diye bendeki sen bitermi biterse adına sevgi denir mi? Dönmedin ya neyse. Sen hep kendine döndün bende içime.

       Baktım başa çıkılmıyor seninle. Tarafımı senden tuttum. Sen beni gömdün ben toprak attım. Sen konuştun ben bana çelme taktım. Birlikte harcadık beni. Görev tamamlandı.

Gurur gözlerden çok ağlar

       Gidecek sandıkların gitmez gelecek sandıkların gelmez. Beklentilerin hayal yaşananlar hayat oluverir bir anda. Sen sadece oyuncusun. Rolünü seçme ve mızıklanma lüksün yok.


        Geçenlerde bir çift gördüm bağıran biri gitmeye çabalıyor gibiydi diğeri isyanlarda bırakmamak için. Ne ağlayanı bırakmak kolaydı ne gideni durdurmak. Herkes haklıydı da en çok ağlayan kazandı...


        Bazen güçlü olmak çözüm değildi demek ki. Güçsüz görünüp rakibini döndürmek işin cilvesiydi. Gurur bir yere götürse de ordan aldığı yere geri bırakmıyor düşe kalka geri dönüyorsun...

Korkulu sevmek

Herkes kaybetmekten korktuğu için yalan söylemişti bana. Bense kaybetmek pahasına doğruları söyleyen..
Hangimiz daha çok sevdik şimdi?
Gözünü karartan benmi gözümden düşen sen mi?


Yalanın renklerine rastlamadım ben.Sevdiklerimiz tarafından teselli etmek için kullanılan bir pembe yalan hikayesi vardır ya hani ben rengine göre ceza kesmedim hiç.
Öyle olsaydı doğrularında renkleri olmazmıydı?


Kaybetme korkusu insana herşey yaptırırmış. Yaptirirmışta o kadar kaybetmekten korkan yalanı saplarmıydı sevdiğine
Şimdi hangimiz daha çok sevdik?
Kaybetmeyi göze alan ben mi ayrılığı oyun sanan sen mi?

Hayat aşkı yaşadıgın kadardır

Aşk herşeye rağmen iyiki demeyi gerektirir.Bir yanın nereden tanıdım diye isyandayken kimsenin bilmediği diğer yanın iyiki aşkı tanıdım der.
Aslında aşk dediğimiz şey beyin ölümünün gerçeklesmesi kalbin parmak uçlarına kadar hükmetmesidir. O yüzdendir gördüğün an kutuplarda gibi hissedip titremen. Terin bile soğuktur. Oysa kalbine güneş oturur. Vücuduna inat kalbin sıcacıktır.
Aşkı bilmeyen yaşadım demesin. İşte tam aşık olduğun vakittir yaşamak.
"HAYAT AŞKI YAŞADIĞIN KADARDIR" gerisi hayat işte yuvarlanıp gidiyoruz.

Yazmayali bir mevsim daha bitmiş habersiz

        Yazmaların en güzeli içinden akmasıdır. Dudaklarından dökülemeyen her kelam gün gelir kaleminden dökülür bembeyaz bir sayfaya. Bazen sayfayı karartır cümleler bazen okurken için kıpırdar.

         Yeniden yaz geldi sanırım dört bir yanım çiçek böcek.Küçücük bir odada hapsolmuş bütün hüznüm geride kaldı üç artı bir koskoca evde sevincim. Beklemeyi unutalı çok zaman oldu. En son hangi filmi seyrettiğimi düşününce ne kadar da boşlamışım kendimi. Bu kadar zaman kendimi beklemişim.

          Yazmayalı çok zaman olmuş...

Hayat nefesini kendin için alınca yaşam olur

Hayata nereden bakarsan oradan görürsün her zaman. Hiç kimseyi merkezine almamalısın ki gidince arkasından geri gelsin diye her gün su dökmek zorunda kalma. Zordur sevdiğinin dilinde şiir olamamak o zaman şair olur sen yazarsın satır satır içindekileri. Koskoca bir deprem belirir kalbinde bazen seneler alır artçıların geçmesi bazen anlık gelir geçer. Zamanla anlık bile gelmez ya aklına en zoru da o. Düşünmek istersin nasıldı diye yüzünü bile unutursun...


Aşk yine de güzel şey. Acısı bile güzeldir. Düşünsene hiç aşkı tanımamış yaşamamış belki de hiç yaşamadan ölecek insanlar var. Şükürler olsun yaşadığım her duyguya. Sabrı öğrendim, beklemeyi öğrendim, ağlayarak dua etmeyi öğrendim, uzun zaman aldı ama unutmayı bile öğrendim...