Herkes gülerken hıckırıkların duyulmaz

Sen tıpkı ölüm gibisin
Ani merhabalarınla ayak parmaklarıma kadar hissettiğim soğuk
Sonra feryat figan ağlayışlar
Sonra koca bir sessizlik...

Raki ben suyu sen...

Hani rakı içerken iki bardak verirler ya
Birinde rakın, hayatının anılarının geçici sahibi
Diğerinde su, her gidenin arkasından içilen buz gibi soğuk
Birini içip tam tadına varırken elin suya yeltenir aniden
Öyle öğrendik


İki bardak yalnızlıktan mı acaba diye de düşündüm
Belki de tokuşturacağı başka bardak yoktu ya da en sağlamı yine kendi bardağıydı
Senden sonra çok düşünür oldum
İlmek ilmek işledim yalnızlığı içime
Öyle ya o bardak bile sendin o gece
Rakı dolu ben su dolu sen
Ben rakıyı suyla karıştırdım sevdiğim
Sende karmakarışığım yine
Bir gece aniden tekrar gel

Unutuluyor tabiki

Bırak herkes bitti sansın
Sen de inan bittiğine
Hatta bende inanayım unutmanın varolduğuna
Allah var hergün andım adını
Ehh bazende kader benimle oynadı karşıma çıkardı
Kahvenin yanındaki sigaram oldun
Yaktım seni sonra içime çektim...

Kadere bağlanan umutlar aklı terketti

Kader diye bir kitap var elimizde. Sanıyoruz ki içinde herşey kadere bağlı, kader yazılı, kader zamanlı...
Her kitabın bir de alt başlıkları vardır bizim yazıp oynayacağımız
Ve biz bilmeden yaşıyoruz
Suçu kadere atıyoruz.
Öyle ya güzel olan herşey bizim eserimiz kötü olan herşey kader
Bir de aklımız var ama zaten onu kullanamayacak kadar yorgunuz
Al benden de o kadar
Napalım kader...
               

Özgür kalpler

Eğer bana birazcık inansaydın olurdu.
Ben sana inansaydim savaşırdım
Savaşsaydım kazanırdım
Kazansaydık mutlu olurduk
...
İkimizde inançsızdık bizim için
Belki herşey için bizden daha çok vakit ayırdık
Hatalı mı bilmem hiç düşünmedim belki ben belki sen
Ne farkeder göz bebeklerinde başka resimler varken
Artık inanmadıklarım kadar özgürsün
...

Gelirdim sana sen gitmeseydin

Ben artık seni sigaramın dumanında bile saklamazdım ya dua et papatya falları hep seviyor diyor. (yahut onu da kandırmışsın) 

İlahi ben kalbimde yerini bilmesem unuttum diyeceğim de gönülde tahtın var.

Kirası yok faturası yok zaten orda gelen misafirin bile yok

Yalnızsın...

Mutlusuz son

Hiç gözlerine bakamadan, hiç konuşamadan, hiç görmeden ve hatta hiç tanıyamadan...

Yarım kalmış cümlelerle ne anlarsan. Küçükken hikayeler bir yere kadar verilirdi. Devamını bizden beklerdi ve biz hayal gücümüzle hikayeyi bitirirdik.
Sözüm ona ben hepsine mutlu son yazardim.
Kendi hikayemin sonunu ben belirleyemedim.
Buyrun mutlusuz bir son yazın bana.