Kadere bağlanan umutlar aklı terketti

Kader diye bir kitap var elimizde. Sanıyoruz ki içinde herşey kadere bağlı, kader yazılı, kader zamanlı...
Her kitabın bir de alt başlıkları vardır bizim yazıp oynayacağımız
Ve biz bilmeden yaşıyoruz
Suçu kadere atıyoruz.
Öyle ya güzel olan herşey bizim eserimiz kötü olan herşey kader
Bir de aklımız var ama zaten onu kullanamayacak kadar yorgunuz
Al benden de o kadar
Napalım kader...
               

Özgür kalpler

Eğer bana birazcık inansaydın olurdu.
Ben sana inansaydim savaşırdım
Savaşsaydım kazanırdım
Kazansaydık mutlu olurduk
...
İkimizde inançsızdık bizim için
Belki herşey için bizden daha çok vakit ayırdık
Hatalı mı bilmem hiç düşünmedim belki ben belki sen
Ne farkeder göz bebeklerinde başka resimler varken
Artık inanmadıklarım kadar özgürsün
...

Gelirdim sana sen gitmeseydin

Ben artık seni sigaramın dumanında bile saklamazdım ya dua et papatya falları hep seviyor diyor. (yahut onu da kandırmışsın) 

İlahi ben kalbimde yerini bilmesem unuttum diyeceğim de gönülde tahtın var.

Kirası yok faturası yok zaten orda gelen misafirin bile yok

Yalnızsın...

Mutlusuz son

Hiç gözlerine bakamadan, hiç konuşamadan, hiç görmeden ve hatta hiç tanıyamadan...

Yarım kalmış cümlelerle ne anlarsan. Küçükken hikayeler bir yere kadar verilirdi. Devamını bizden beklerdi ve biz hayal gücümüzle hikayeyi bitirirdik.
Sözüm ona ben hepsine mutlu son yazardim.
Kendi hikayemin sonunu ben belirleyemedim.
Buyrun mutlusuz bir son yazın bana.

Sen yaşarken ölü ben ölüyken diri

Ve sen yaşayan ölü! mutsuzluğa bile razı olmak ne demek hiç bilmeyeceksin
Hayatın standartlarında yaşayacaksın
Ortalama bir gülüş, dudaklarına kadar bile uzamayan ufacık bir gözyaşı ve içini coşturmaya yetmeyecek bir sevgi...
Bense inadına doruklarda yaşayacağım sevdamı
Gülüşüm ya bütün vücudumu saracak kahkaha olup çıkacak ya da hiç gülmeyeceğim
Yaşlarım ya durmaksızın akacak gözlerimden ya hiç ağlamak eylemine yeltenmeyeceğim




                      (Yaşamak için yaşamayı bilmem senin gibi
                       Sen bir yaşayan ölü bense ölümün eşiğinde bir diri)

O gün yine bugün

Yıllar sonra yine o gün bugün...
Elimde sigara, gözlerim uykusuzluktan yorgun düşmüş uzakları seyrediyordum
Meğer kaderimi bekliyormuşum
Şimdiki aklım olsaydı çoktan o camı kapatıp uyurdum
Nerden bilebilirdim bir gün uykularımın hepsini alacağını!
Sabaha karşı yağan kar ve o ilk karla birlikte gelen sen
Keşke dakikalarla kaçırsaydık birbirimizi senelerimle kaçacağına
Çok sesli girmiştin hayatıma gidişinde bir hayli sessiz oldu
Oralara çoktaan ilk kar düşmüştür bu aralar ve eminim ben senin yine aklına düşmedim



Yıllar sonra yine o gün bugün...
Mutluluğum sandığım sen felaketim oldun
Her cümlemin keşkesi sende son buluyor artık
Sözsüz yazılar yazıyorum, konuşmadan şarkılar söylüyorum
En acısı bir resmin bile olmadan hergün seni görüyorum
Hoşgelmiştin hayatıma hoşta gittin
Tam altı sene olmuş kutlarım zaferini, gelişini,gidişini, gelmisini, geçmişini...





Hayallerimin katili yıllar sonra o gün yine bugün...

Basit günaydinlar...

Bir sabah yepyeni bir güne uyanacağım
Kuş cıvıltısı saracak dört yanımı
Bahçemdeki çiçekler dile gelecek
İstediğim benim güzelliğim değil ve ben aynaya baktığımda hayalimi gerçek göreceğim
Bu sabah değil belki ama bir sabah biliyorum
Hem de yakın bir sabah bu sabah yakan bir sabah...

                                                 BASİT GÜNAYDIN SÖZLERİNDEN SIKILDIM.