Dusunsene...

Dusunsene tekrar karsilasmisiz isikli yolda. Benim uzerimde en sevdigim esofmanlarim. Saclarim darmadagin. Klasik ev halim. Sense her zamanki gibi takim elbisenle. Ben seni gorunce yine karismisim ve sen yine gelmissin arkamdan. Gelmene ben izin vermisim cunku sana bakarak.

Dusunsene tekrar asik olmusuz birbirimize yillar sonra. Tekrar yeniden baslamisiz.Simdilerde korken tekrar yangin olmussun bana. Ellerini bulmusum tekrar kaybettigim gibi. Dusunsene dedim ama sen dusunmesende ben yazarken bile dusundum. Guzeldi. Bugunume de hamdolsun. Baska hayatlarda gorusmek dilegiyle. Sen sevgili bir ara bende aldiklarini usulca getir geri benim aklimi basimdan sinsice aldigin gibi...

Merhaba isikli yollar

Merhaba yeni dogan gun. Ben karanliktan geliyorum. Orasi soguk,sessiz,urkutucu. Orasi yalnizlik ve korkaklarin saklanacagi mabet. Hani gece isiklari sondurursun ya gozlerin alisir tekrar yaktiginda gozlerini kisar bakarsin. Sana simdilik tam da oyle yarim bakiyorum. Sen bana aldirma...

Aydinlikta gelmeyen karanliktami gelir benim ki de laf iste. Gelene omur bile azda gelmeyen icin nobet mi beklenir. Hosbulduk diyelim hos olanlari bana ver...

Iyilesiyorum

Yalnizlik sendin sevdigim ve sen benden gitme diye ben hep yalnizligi sectim. Sonunda senden vazgecince yalnizligim koca bir kalabaliga burundu. Sen sevmedin beni bilirim ama bana layik gordugunude ben sevemedim bir turlu. Mevsimleri unuttum. Her mevsim kar yagdi bana.

Mutsuzluk sendin sevdigim ve senin mutlu etmeni beklemekten etrafimdaki mutluluklari goremedim. Gulumsemelerimi sana sakladim gittiginden beri gulmedim. Ama iyilestim ya ben en buyuk ahmakligimda senmissin sevdigim. Haklarimin hepsi tek tek helal olsun. Sana harcadigim omrum kadar omrune eklensin. Ben sendim ve sen ben olamadin. Helal olsun...

Acıya gülmek

Gelmesen de olur bana. Ben sensiz de yaşarım. Yaşamak derken düşündüğün yaşamak değil. Kendime iyi bakarım yani. Yine yemek yerim, yine hasta olmamak için üzerimi örterim. Yine gezerim ellerim cebimde. Gülmek yakışır her insana. Sensizde gülerim ben. Seni sensizde sevebilirim. Hayatıma kaldığım yerden devam ederim. Bir sensizlik dolaşır damarlarımda onu da görmezden gelirim. Kendime iyi bakarım yani. Yaşarken de ölebilirim.

sen bahar ol ben son olurum...

Hoşgeldin sonbahar. Önceden istemezdim bir türlü gelmeni. Daha gençtim demek. Sonra yavaşça silahımı yere bıraktım ve ellerimi kaldırdım. Teslim oldum. Artık yandaş olduk seninle ben de yaprak dökümü yaşıyorum içimde.


Zaten bana yaz iyi gelmedi. Sevemedim kahkahaları, sokakların neşesini, güneşin alaycı halini, kuşların cıvıltılarını. Herşey rengarenk capcanlı. Aralarında gizleyemedim yalnızlığımı. Şimdi çiçekler solacak, rüzgar insanları süpürecek bir bir. Sen benim her mevsimimsin. İçimin dışa vurulmuş halisin. Herkes görsün seni ve sende ki beni. Nasıl da hırçın nasıl da yaza öfkeli...

kahve içimlik kal

Kahvenin içimi ruh haline göre değişiyor nedense. Keyif kahvesi, fal kahvesi, uyku açıcı kahve, yorgunluk kahvesi. İşte ben de bugün yorgunluk kahvemi içtim en köpüklüsünden. Yalnızda içilmiyor şu meret. Sohbet istiyor yanında. Hani kahvenin kırk yıl hatırı vardı. Yorgunda olsa o kadar yılın bir gününü çalmak istiyor insan. Biraz da acı geldi bugün tadı. Belki de kahvemin şekeri sendin. Seninle içince daha güzeldi kahvelerim.


Farketmeden düşünürken soğuttum zaten. Ben mi seni bitirdimmm sen mi beni bilemedim.

İstan- BUL

Şehrin ışıkları gözümü alıyor bugün. Parmaklarımın arasında sıkıca tuttuğum bir sigara, bir o yanıyor bir ben. Bende ki tek ışık sigara o da zaten sönük kalıyor kalabalıklara. Ansızın bitiveriyor ve yine yalnız kalıyorum.


Bir şarkı çalıyor uzaklardan "apansız penceremde gülümsüyor güneş ne güzel. Bütün parmaklarım tıkır tıkır işliyor. İştahla biliyorsun yaşamaktır aşk. Geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku boyunda. "  Sanırım unutuluyorum. En büyük korkumdu unutulmak. Hatta unutulmakla kalmayıp unutuyorumda. Unutulmadan unutmam çünkü ben. Dinlediğim şarkılarda gözümde canlanan bir anım dahi yok. Ne acı!


 İstanbul siliniyorsun yavaş yavaş, güzelliklerin geçiyor benden. Sahte ışıklarından gözlerim kamaşmıyor artık. Hatta aksine gülüyorum sana. Sen de en az ben kadar yalnızsın. Sevilmek için çaba harcama farkın yok benden ışığın söndüğü an sen de uyuyorsun  ben de...İstan - BUL. Hadi sıra sende bul beni adın gibi. Beni de yaşat sende! Yalnızlığıma da yer ver bu şehirde.