Sensizliğe serenat

 Sen gittiğinden beri çok yürüdüm

Her yeri dolandı vücudum senin olduğun yere giremedim.

Olur ya belki sen cesaret edip bilmeden ayak bastığım yerlere ayağını koymuşsundur

Nefesimi bıraktım gittiğim her yerde belki nefeslerimiz bilmeden de olsa karısır birbirine.

Çok şey değişti hayatımda yeni ev, eşyalar, saçım, kilom en çokta yaşım değişti. Bir sen gram oynamadım kalbimden.

Unuttuğum pek çok şey oldu aslında bir seni sökemedim gönül telimden

Sessiz şarkılarda aradım seni sende bir gün getirdin mi aklına. Evetse cevabın o günü doğum günüm say. Çünkü gittikten sonra zaman bana geçmedi. Bir daha doğamadım. 

Değişimin sabiti

 Büyük bir değişim var sokaklarda. İçinde bana tutunmaya çalışan bir varlık. İlk defa bu kadar muhtaç hissettim burnumu yerden kaldırmayan ben. Sanki tek çarem çaresizliğimdi. Galiba ilk defa da kendimi sokaktaki sesleri ayırt edemez halde buluyorum. Herkes konuşuyor, herkes susuyor, herkes var, herkes yok... Göz açıp kapayıncaya kadar derlerdi hayat. Hep gözümü açık tutmuştum oysaki içimdeki korkudan. Çok yalnızdım artık değilim.İki kişiyim. Büyüdüm galiba. Büyümek zorunda da kalmış olabilirim. Hiç olmayacak hayaller hala bir kuytuda. Hayal kurmaktan vazgeçersem gülmeyi unuturum. Benden geçtim rüyalarım hariç. Kalbimin atmadığını hissettiği an Rabbim bana bir kalp daha verdi. İçimde atıyor. Çok şükür...