Her masal mutlu bitmez

Sana bir masal anlatayım
Bir varmış bir yokmuş sonra yine yokmuş
Aslında hiç olmamış var sanmış zavallı
Merdivenlerden ayakkabısını düşürmüş gelmemiş
Saçlarını balkondan aşağı sarkıtmış gelmemiş
Öpene kadar uykuya dalmış beklemiş ee yine yok
Meğer onun prensi o değilmiş.
Sonra mı?
O ermiş muradına diğeri çıkmış kerevetine

Sana SUSuyorum

Sus...
Konusmadığın yıllar hatrına bu defa gercekten sus
Gözümü kapattığım an yanıma, aklıma gel kimse görmesin
Beni kendine yasak ettin ya giderken
Söylenecek sözler vedalar hatrına sus...


Yaşıyorum elbet yaşamak denirse adına
Ara ara özlüyorum
Günler ayları kovalıyor ben seni
Sonra bin türlü yalanlara sığınıyorum
Kendimi bile inandırmak üzereyken sevmediğime
Sen yine konuşuyorsun artık sus...


Hesaplaşmak ahirete kalsın sen içimde kal kimse duymasın SUS...

Olmuş insan ham insandan iyidir

 


Suskunluğum yanlış olduğumdan değil yanılmış olduğumdandır
Her insanın hata yapma hakkı vardır elbet
Ama bazı hatalar
Yoldan olduğundan değil yoldaş olduğundandır...

ZARar düşeştir

Zararın neresinden dönersen karardır
Belki geç verilmiştir belki İstanbul trafine takılmıştır
Ama sonunda
kanayan gönül kabuk bağlamaya razıdır
Hak hukuk bilmem artık bu benim için farzdır...