Özgür kalpler

Eğer bana birazcık inansaydın olurdu.
Ben sana inansaydim savaşırdım
Savaşsaydım kazanırdım
Kazansaydık mutlu olurduk
...
İkimizde inançsızdık bizim için
Belki herşey için bizden daha çok vakit ayırdık
Hatalı mı bilmem hiç düşünmedim belki ben belki sen
Ne farkeder göz bebeklerinde başka resimler varken
Artık inanmadıklarım kadar özgürsün
...

Gelirdim sana sen gitmeseydin

Ben artık seni sigaramın dumanında bile saklamazdım ya dua et papatya falları hep seviyor diyor. (yahut onu da kandırmışsın) 

İlahi ben kalbimde yerini bilmesem unuttum diyeceğim de gönülde tahtın var.

Kirası yok faturası yok zaten orda gelen misafirin bile yok

Yalnızsın...

Mutlusuz son

Hiç gözlerine bakamadan, hiç konuşamadan, hiç görmeden ve hatta hiç tanıyamadan...

Yarım kalmış cümlelerle ne anlarsan. Küçükken hikayeler bir yere kadar verilirdi. Devamını bizden beklerdi ve biz hayal gücümüzle hikayeyi bitirirdik.
Sözüm ona ben hepsine mutlu son yazardim.
Kendi hikayemin sonunu ben belirleyemedim.
Buyrun mutlusuz bir son yazın bana.